Łucja Piekarska – Duraj (1975) zajmuje się antropologią społeczną, projektowaniem wystaw i działań edukacyjnych i dydaktyką. Pracuje w Małopolskim Instytucie Kultury.
Wybrane badania: Squares of Europe - badanie przestrzeni publicznej w Europie (UJ), Reconstituting democracy in Poland (UJ), Konstruowanie wspólnego dziedzictwa w Europejskich Szlakach Kultury (doktorat)
Wybrane projekty: Skarby Małopolski 2005-2012, Muzeobranie 2004-2008, Małopolskie Dni dziedzictwa kulturowego 2004-2008, Dni Małopolski w Brukseli. Uchofony.2009, Pejzaż dźwiękowy Małopolski. www.malopolskasounds.pl, nowa_huta.rtf (Kultura 2000) 2004-2006, Ekonomia społeczna w cysterskim szlaku kulturowym, 2010, muzeoblog.org
Wybrane wystawy/projekty muzealne: Wadowice Karola Wojtyły, Muzeum Miejskie w Wadowicach, Znaczenia i ubezpieczenia, Muzeum Ubezpieczeń, Kraków, „dzieło-działka”, Muzeum Etnograficzne w Krakowie, Powiązania. Mały Rynek w Krakowie, 2011, Spacery edukacyjne przy Muzeum Fabryki Oskara Schindlera

 

Szlaki Kulturowe Rady Europy stanowią unikalny przykład partycypacyjnego konstruowania idei europejskiej, wzmocnionej o terytorializację. Europa prezentowana jest przede wszystkim jako cywilizacja i kultura, uczestnictwo w której stanowi wartość dodaną w konsumpcji produktów turystycznych. Z przeprowadzonych przeze mnie badań wynika, że w działalności omawianego programu Rady Europy funkcjonuje kilkanaście dominujących metafor Europy jako wspólnoty i one w dużym stopniu determinują kształt konkretnych podejmowanych w Szlakach działań turystycznych.
W referacie chcę przedstawić wybrane zagadnienia związane z konstruowaniem wspólnego dziedzictwa europejskiego w tych hybrydowych formach łączących szerzenie wartości kulturowych z wyobrażaniem wspólnoty. Prezentuję szlaki jako sposoby szerzenia ducha europejskiego, narzędzia wzmacniania legitymacji Rady Europy oraz formy narzucania przemocy symbolicznej na lokalne tożsamości i dziedzictwa. Chcę skoncentrować się zwłaszcza na: użyciu figury drogi w procesach budowania narracji europejskich, wskazaniu negocjacji symbolicznych między świętym i świeckim (europeizacja dziedzictwa religijnego), promocji modelu partycypacyjnej wspólnoty „zwykłych ludzi” oraz zawłaszczaniu lokalnych mitologii dla wsparcia supremacji cywilizacyjnej.
Prezentacji będą towarzyszyć przykłady wybranych metafor ilustrujących obrazy kultury europejskiej jako wspólnoty wyobrażonej, używane w dyskursie europejskiej turystyki kulturowej.